Maurits Cornelis Escher (1898-1972) to holenderski grafik o wyjątkowej wyobraźni geometrycznej, najbardziej znany artysta w świecie nauki. Jego dzieła cieszą się milionami ludzi na całym świecie. Wystawa dzieł Eschera towarzyszyła Międzynarodowemu Kongresowi Matematyków w Amsterdamie w 1954 roku. Jego twórczość kształtuje wyobraźnię plastyków, grafików komputerowych i pasjonatów matematyki.
Najbardziej znany jest ze swoich tak zwanych obrazów niemożliwych, takich jak „Rosnąco i Malejąco” (Ascending and Descending), „Względność” (Relativity) oraz transformacji, takich jak „Metamorfoza I” (Metamorphosis I), „Metamorfoza II” (Metamorphosis II) i „Metamorfoza III” (Metamorphosis III), „Niebo i woda I” (Sky & Water I ) czy „Gady” (Reptiles). W swoim życiu Escher wykonał 448 litografii i drzeworytów oraz ponad 2000 rysunków i szkiców. Jak niektórzy z jego słynnych poprzedników, – Michelangelo, Leonardo da Vinci, Dürer i Holbein – M.C. Escher był leworęczny. Poza tym, że był grafikiem, M.C. Escher ilustrował książki, arrasy, znaczki pocztowe i freski.
Urodził się w Leeuwarden w Holandii jako czwarty i najmłodszy syn inżyniera budowlanego. Po 5 latach rodzina przeniosła się do Arnhem, gdzie Escher spędził większość swojej młodości. Po niepowodzeniu egzaminu maturalnego Maurits ostatecznie zapisał się do Szkoły Architektury i Sztuki Dekoracyjnej w Haarlem. Już po tygodniu poinformował swojego ojca, że wolałby raczej studiować grafikę niż architekturę, ponieważ pokazał swoje rysunki i cięcia linoleum swojemu graficznemu nauczycielowi Samuelowi Jessurun de Mesquita, który zachęcał go do kontynuowania sztuki graficznej.
Po ukończeniu szkoły wyjechał do Włoch, gdzie poznał swoją żonę Jetta Umiker, z którą ożenił się w 1924 r. Osiedlili się w Rzymie, gdzie przebywali do 1935 r. W ciągu tych 11 lat Escher, co roku, podróżował po Włoszech, szkicując różne obrazy, które wykańczał po powrocie do domu.
Wiele z tych szkiców używał później do różnych innych litografii i / lub drzeworytów. Na przykład tło w litografii „Wodospad” (Waterfall) pochodzi z okresu pobytu we Włoszech, a drzewa odbijające się w drzeworycie „Kałuża” (Puddle), są tymi samymi drzewami, których Escher używał w drzeworycie „Pineta z Calvi”, którą wykonał w 1932 roku.
M.C. Eschera fascynowały tesselacje. Przez lata w Szwajcarii i podczas drugiej wojny światowej energicznie realizował swoje hobby, rysując 62 ze wszystkich 137 rysunków tesselacji, które wykonał za życia. Tesselacje stały się natchniniem do kolejnego hobby – rzeźbienia sfer z drewna bukowego.
Bawił się architekturą, perspektywą i obrazami niemożliwymi. W jego pracach odnajdujemy rzeczywistość pełną sprzeczności i fantazji, absurdalnego poczucia humoru, ale i matematycznej logiki. Prezentując swoje fantastyczne wizje, artysta zawsze kieruje się żelaznymi zasadami matematyki, które rzadko kojarzymy z prawami estetyki. To właśnie matematyka jest dla niego głównym środkiem wizualnego przedstawienia wyobrażeń o rzeczywistości. Ukazuje ją w różnych perspektywach, świetnie wykorzystując zasady rzutu środkowego i równoległego, zaskakując niezwykłymi rozwiązaniami geometrycznymi w różnych wymiarach i w różnych geometriach, które jednak bazują zawsze na szczegółowych szkicach i matematycznych obliczeniach.
Sztuka Eschera nie wymaga od odbiorcy wiedzy matematycznej, ale znajomość rządzących nią reguł pozwala na jej pełniejszy odbiór i na podjęcie tej nieco przewrotnej zabawy z autorem podczas prób rozszyfrowania matematycznych inspiracji jego dzieł. Przyglądając się im dokładniej i analizując z punktu widzenia matematyka, dostrzegamy nie tylko piękno matematycznych obiektów, ale i głębię ukrytych za nimi treści i znaczeń.
(źródło: http://www.mcescher.com/about/biography/ oraz http://www.matematyka.wroc.pl/doniesienia/w-magicznym-zwierciadle-eschera)